Photo: Μιχαήλ Ανδρουλιδάκης
Ρούχα και παπούτσια: adidas
Φωτογραφήθηκε στην Astir Beach
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΕΡΔΟΥΣΗ
Απόφοιτη Ψυχολογίας του University of Southern California
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Λευκωσίας στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία.
Εργάζεται ως ψυχολόγος στην Τρίπολη.
Δρομέας
Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΕΕΙ:
Το τρέξιμο είναι κάτι που το έχω αγαπήσει από μικρή και πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής. Καθαρίζει το μυαλό μου και βάζει σε σειρά τις σκέψεις μου, ενώ ταυτόχρονα με κρατάει σε φόρμα. Παρά την απαιτητική μου καθημερινότητα πάντα βρίσκω χρόνο για τρέξιμο.
Οι στόχοι ανάλογα με την ηλικία και τις εμπειρίες σε κάθε περίοδο της ζωής μας αλλάζουν. Στόχος μου είναι η χρυσή τομή ανάμεσα στην αγάπη μου για το τρέξιμο και το επάγγελμα της ψυχολογίας. Αυτός ο στόχος και η θέληση να τον πετύχω είναι το κίνητρο για τα πάντα.
Το τρέξιμο έχει γίνει τρόπος ζωής για εμένα, άρα το να βρω χρόνο να τρέξω σημαίνει πως αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου και βελτιώνομαι σωματικά και ψυχικά.Προτιμώ λοιπόν να τρέχω αναπόσπαστη, χωρίς μουσική, για να συγκεντρώνομαι περισσότερο σε εμένα και στην προπόνησή μου.
Μετά από κάποια χιλιόμετρα το μυαλό μου καθαρίζει και απλά απολαμβάνω την διαδρομή. Μια πολύ όμορφη διαδρομή που έχω τρέξει,από τις αγαπημένες μου,είναι η περιοχή Santa Monica στο Los Angeles.
Αυτό που με “ρίχνει” στο τρέξιμο είναι μια βροχερή μέρα. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο μου. Όμως μια ηλιόλουστη μέρα και καλή παρέα είναι ο καλύτερος συνδυασμός και με “ανεβάζει” πραγματικά.Βέβαια τρέχω και μόνη. Το κάθε ένα έχει την χάρη του. Όταν τρέχω με παρέα με βοηθάει να βελτιώνομαι,όμως για να ηρεμώ μου αρέσει να τρέχω μόνη.
Αξεσουάρ – φετίχ που δεν αποχωρίζομαι στο τρέξιμο ποτέ είναι το κομποσκοίνι που μου έχει δώσει η μαμά μου και το ρολόι με το οποίο μετράω τις αποστάσεις που διανύω.
Αγαπημένο μου υγιεινό σνακ η μπανάνα με φυστικοβούτυρο,αλλά μετά από αρκετά χιλιόμετρα θα απολαύσω πίτες με γύρο εννοείται!
Έχω λάβει μέρος σε πολλούς αγώνες. Αυτό που μου έχει μείνει στο μυαλό περισσότερο είναι ο αγώνας μου στου πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων στην Σιγκαπούρη το 2010. Ήταν μια εκπληκτική εμπειρία και θα ήθελα πολύ να την ξαναζήσω. Όσο μεγαλώνω τόσο ωριμάζει και η σκέψη να συμμετάσχω σε έναν μαραθώνιο.
Οι τραυματισμοί είναι αναπόφευκτοι αλλά είναι και μέρος του πρωταθλητισμού. Ο πιο σοβαρός τραυματισμός που είχα ποτέ ήταν κάταγμα κόπωσης μεταταρσίου το 2012.
Οι διατάσεις είναι ένα πολύ βασικό κομμάτι της προπόνησης. Συνηθίζω να κάνω διατάσεις μετά το ζέσταμα, κατά τη διάρκεια και στο τέλος της προπόνησης. Δυναμικές ή στατικές ανάλογα τις απαιτήσεις την προπόνησης-αγώνα και τις ανάγκες του σώματός μου.
Δεν έχει τύχει να τρέξω στο σκοτάδι μέχρι τώρα και δεν έχω δοκιμάσει trail running ακόμα, αλλά θα ήθελα πολύ να τα δοκιμάσω στο μέλλον.
Το ξυπόλητο τρέξιμο είναι η απόλυτη ελευθερία! Είτε μετά από μια δύσκολη προπόνηση που θέλω να χαλαρώσουν τα πόδια μου στο γρασίδι, είτε στην παραλία, η αίσθηση είναι μοναδική.
Το πιο απίθανο που μου συνέβη τρέχοντας ήταν όταν λίγο έλειψε να «τρακάρω» με ένα περιστέρι.
Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύομαι να βγω για τρέξιμο αλλά ακόμα και αυτές οι μέρες είναι στο πρόγραμμα. Θα πρέπει να «ακούμε» το σώμα μας και να του δίνουμε μέρες ξεκούρασης.
Το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής και όχι εναλλακτική λύση δίαιτας. Η φράση “Τρέχω για να μην κάνω δίαιτα”έχει εντελώς λάθος φιλοσοφία για εμένα. Ωστόσο την προτιμώ περισσότερο από την φράση «δεν τρώω τίποτα για να μην παχύνω». Κάθε κοπέλα και κάθε γυναίκα πρέπει να νιώθει καλά με τον εαυτό της και να τον φροντίζει. Αν δεν μας αρέσει κάτι πάνω μας μπορούμε να το αλλάξουμε με τρόπους που δεν μας βλάπτουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο θηλυκό λοιπόν, από μία γυναίκα που τρέχει γιατί αυτό δείχνει πως αγαπά και φροντίζει τον εαυτό της.
Είναι δύσκολο να απαντήσω αν έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές. Μάλλον θα κατέληγα στο ότι το τρέξιμο είναι μια όμορφη συνήθεια τελικά. Παροτρύνω τον κόσμο να δίνει μια ευκαιρία στον εαυτό του να γνωρίσει το τρέξιμο.
Είναι πολύ ευχάριστο που το τρέξιμο έχει αναπτυχθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Είναι μια ευχάριστη διέξοδος για να ξεφύγει ο κόσμος από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους διοργανωτές τέτοιων αγώνων γιατί με τον τρόπο τους έχουν συμβάλει σε αυτό.
Αθλητής που θαυμάζω από μικρή είναι ο συντοπίτης μου Γιάννης Κούρος. Είναι ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος όχι μόνο για το αγώνισμα που κάνει αλλά και για το ήθος του σαν άνθρωπος. Είμαι πολύ περήφανη που γνωρίζω αυτόν τον καταπληκτικό αθλητή και ελπίζω η Ελλάδα να βγάλει και άλλους αξιόλογους αθλητές σαν αυτόν.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Πήγαινε για τρέξιμο, φάε το αγαπημένο σου φαγητό, διάβασε ένα βιβλίο, κάνε διακοπές, βγες με φίλους, κλάψε αν χρειαστεί, κάνε ό,τι έχεις ανάγκη. Φρόντισε τον εαυτό σου γιατί στο τέλος της ημέρας είσαι εσύ κι αυτός.
Επιμέλεια κειμένου: Μάγδα Γκούμα