Photο: Νίκος Καρανικόλας.
Ρούχα και παπούτσια: adidas
ΑΔΑ ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ
Πρέσβειρα και ιδρυτικό μέλος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης charity4ugr
Μητέρα δύο παιδιών
Φωτογραφήθηκε στην Astir Beach
Η ΑΔΑ ΛΕΕΙ:
Όταν τρέχω σκέφτομαι πιο καθαρά. Βγαίνοντας για τρέξιμο παίρνω απόσταση από τα προβλήματα του σπιτιού μου. Μετά την προπόνηση με καλύτερη ψυχολογία προσεγγίζω με άλλη διάθεση τα προβλήματα και παίρνω τις σωστές αποφάσεις δίνοντας λύσεις.
Ο μεγάλος μου στόχος για το 2017 είναι να τερματίσω στο Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, στις 5/11. Θα είμαι πρέσβειρα στην παγκόσμια οργάνωση ενημέρωσης και επιστημονικής έρευνας για τον αυτισμό, το OAR RUN FOR AUTISM
Δεν χρειάζομαι συγκεκριμένο κίνητρο για να βγω να τρέξω. Ποτέ δεν βαριέμαι να βγω για τρέξιμο! Αλήθεια με το χέρι στην καρδιά. Είναι τρόπος ζωής. Ποτέ αγγαρεία. Έχω σπουδάσει επαγγελματικά κλασσικό μπαλέτο και ρυθμική. Από 4 ετών μάθαινα να παλεύω με το σώμα σου. Θα έλεγα πως είμαι “στρατιωτάκι”!
Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο, ένα αντικείμενο φετίχ, που θα πρέπει να με συντροφεύει στις διαδρομές μου. Φροντίζω ωστόσο να φοράω τεχνικά υφάσματα, τα σωστά παπούτσια αναλόγως το terrain που θα τρέξω, ρολόι με ζώνη καρδιακών παλμών και gps για να μετράω την απόσταση, γυαλιά και καπέλο στον ήλιο γιατί τρέχω πάντα έξω.
Όταν άρχισα το τρέξιμο έβαλα ακουστικά και λόγω μουσικού αυτιού άλλαζα τέμπο. Ανάλογα με το τραγούδι πήγαινα πιο γρήγορα ή πιο αργά και έκανα μαντάρα την προπόνηση μου! Τώρα δεν ακούω ποτέ μουσική. Προτιμώ ν´ακούω τις αναπνοές μου.
Τίποτα δεν με ρίχνει στο τρέξιμο. Είναι ψυχοθεραπεία για μένα. Αντιθέτως, για λίγο, με ανεβάζει αν τα πήγα καλά και η προπόνηση βγήκε αβίαστα.
Στην προπόνηση, αφού διαχειριστώ αυτά που με προβληματίζουν, σκέφτομαι ότι θα πιω μια μπύρα όταν τελειώσω. Αν είναι πολύ μεγάλη η προπόνηση σκέφτομαι ότι θα μου κάνω δώρο και δεύτερη μπύρα και χαίρομαι! Στο μαραθώνιο δεν θυμάμαι να σκέφτηκα τίποτα! Ήταν οι πιο γρήγορες ώρες της ζωής μου.
“Γιατί το κάνω αυτό πάλι;” είναι η σκέψη μου 5 λεπτά πριν την εκκίνηση σε κάθε αγώνα . Και η πρώτη σκέψη στον τερματισμό “Τι καλά που το έκανα! Πόσο ωραία αισθάνομαι!”
Έχω τρέξει σε πολλούς αγώνες δρομικούς και τελευταία σε aquathlon και κολυμβητικούς. Στο Full moon aquathlon της Transition, όπου το κολύμπι ξεκινά λίγο πριν τη δύση του ηλίου και το τρέξιμο σε βρίσκει βράδυ ήταν ωραία εμπειρία! Επίσης μου αρέσει να κλείνω τη χρονιά τρέχοντας στον τελευταίο αγώνα της, το Δεκέμβριο στη Βουλιαγμένη στο Run the Lake!
Οι δρομείς βουνού είναι ακόμα πιο λωλοί! Το διαπίστωσα πέρυσι 28η Οκτωβρίου στον Υμηττό τρέχοντας την μικρή απόσταση. Νόμιζα ότι ανέβηκα το βουνό με τους τρελούς!
Έχω τρέξει το μαραθώνιο του Βερολίνου ως πρέσβειρα του charity4ugr βοηθώντας να συγκεντρωθούν χρήματα για το ίδρυμα “Η Θεοτόκος” που στηρίζει παιδιά και νέους με αυτισμό.
Αξέχαστο δρομικό γεγονός για μένα ήταν όταν στο μαραθώνιο του Βερολίνου καθώς έτρεχα, φορώντας μια μπλούζα που πίσω έγραφε FOR ALL THE FAMILIES WHO STRUGGLE WITH AUTISM THIS IS FOR YOU, με σκούντηξε ένας δρομέας φανερά συγκινημένος και έβγαλε από το χέρι του ένα βραχιόλι μπλε με το παγκόσμιο σήμα του αυτισμού, το κομμάτι παζλ, και μου είπε “take it”. Μετά τον έχασα στο πλήθος. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ και είμαι βέβαιη ούτε κι εκείνος.
Προτιμάω να τρέχω μόνη μου ώστε να σκέφτομαι χωρίς παρεμβολές. Αν τρέξω με παρέα φροντίζω να “ταιριάζω”, όχι πολύ μπλα μπλα, ίδιο ρυθμό κτλ.
Κάνω πάντα διατάσεις! Είπαμε είμαι στρατιωτάκι! Φροντίζω και να ζεσταθώ πριν και να διατείνω τους μύες μου μετά. Αν δεν το κάνω πάντα μα πάντα την πληρώνω! Ευτυχώς βέβαια δεν έχω τραυματιστεί σοβαρά ποτέ.
Οι ξηροί καρποί και τα φρούτα είναι τα αγαπημένα μου υγιεινά σνακ. Ένα ποτήρι μπύρα ή κρασί είναι η γουρουνιά μου. Οπότε για αυτό και η φράση “τρέχω για να μην κάνω δίαιτα” δεν μου λέει τίποτα. Ποτέ δεν έκανα δίαιτα αλλά έκανα σε όλη μου τη ζωή σωστή διατροφή.
Ξυπόλητη έχω τρέξει μόνο δοκιμαστικά στο διάδρομο ώστε να δούμε αν πατάω σωστά το πέλμα μου κατά την κίνηση. Έξω ποτέ!
Η θηλυκότητα είναι μέσα μας όποιο άθλημα και αν κάνουμε. Δεν έχει σχέση με τα ρούχα που φοράμε σίγουρα!
Με σκύλο παρέα τρέχω μόνο στον Εθνικό κήπο. Είναι πάντα εκεί ο “σκύλος δρομέας” του Αλέξανδρου! Κρατά σε όλους μας συντροφιά!
Το τρέξιμο είναι διασκεδαστικό. Αξίζει να το δοκιμάσετε! Μαζοχιστές μας λένε γιατί ακολουθούμε ένα πρόγραμμα και προσπαθούμε να μην παρεκκλίνουμε από αυτό. Δεν έχουμε τρελαθεί! Απλά ξυπνήσαμε οι Έλληνες από τη μασαμπούκα, τον καναπέ και τα τσιγάρα! Καιρός ήταν!
Αγαπημένοι Έλληνες αθλητές είναι η Φιλίππα Πουλίδου και ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος. Από ξένους ο Meb Keflezighi και φυσικά η Kathrine Switzer, η πρώτη γυναίκα που τόλμησε να τρέξει το μαραθώνιο στη Βοστώνη το 1967, όταν ήταν μόνο για άνδρες και που φέτος σε ηλικία 70 ετών τον έτρεξε πάλι και τον τερμάτισε σε μαγικό χρόνο 4:44′!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
“Το μόνο που χρειάζεστε είναι το θάρρος να πιστέψετε στον εαυτό σας και να βάλετε το ένα πόδι εμπρός από το άλλο”, όπως πολύ σωστά είπε και έκανε η Kathrine Switzer και άνοιξε το δρόμο για τις γυναίκες στο τρέξιμο και στον αθλητισμό.
Επιμέλεια κειμένου: Μάγδα Γκούμα