ΤΙΝΑ ΚΕΦΑΛΑ
Πρωταθλήτρια στίβου. Πρώτη Ελληνίδα στον επετειακό κλασικό μαραθώνιο για τα 2500 χρόνια απο τη μάχη του Μαραθώνα.
Φωτογραφήθηκε στο Σύνταγμα.
Η ΤΙΝΑ ΛΕΕΙ:
Τρέχω από μικρή, αλλά κάνω πρωταθλητισμό τα τελευταία 8 χρόνια. Δεν διάλεξα τις μεγάλες αποστάσεις. Αυτές με διάλεξαν! Εγώ βόλεϊ ήθελα να παίζω, αλλά δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή. Δεν είχα καλό συγχρονισμό ματιού-χεριού. Επέμενα όμως να παίξω βόλεϊ και έκλαιγα όταν ο προπονητής δεν με έβαζε στον αγώνα!
Παράλληλα έκανα και τρέξιμο. Εκεί ήμουν καλή κι ενώ η καρδιά μου ήταν αλλού, τελικά παραδέχτηκα ότι το σώμα μου ήθελε να τρέχει…
Παλιότερα έτρεχα “μικρότερες” αποστάσεις. Έχω τρέξει μόνο ένα μαραθώνιο μέχρι στιγμής, στην κλασική διαδρομή, το 2010. Επειδή πήγα καλά εκεί, αποφάσισα να βάλω στόχο το αγώνισμα του μαραθωνίου, ενώ ίσως δεν ήμουν 100% έτοιμη ψυχολογικά.
Ταλαιπωρήθηκα και από αρκετούς τραυματισμούς που με άφησαν εκτός δράσης και γενικά έπρεπε να προσαρμοστώ σε κάτι εντελώς καινούργιο. Δούλεψα πολύ όμως και τώρα είμαι σε καλύτερη κατάσταση.
Πριν τρέξω τον πρώτο μαραθώνιο, μου φαίνονται πάρα πολλά τα χιλιόμετρα. Αλλά τελικά, όποιος αποφασίσει να το κάνει, μπορεί. Αρκεί να προετοιμαστεί κατάλληλα για αυτό. Υπάρχουν τεχνικές στην προπόνηση που σε βοηθούν να χτίσεις αντοχή.
Το να τρέχεις 2 1/2 ώρες είναι δύσκολο. Όμως ένας ερασιτέχνης θα καλύψει την απόσταση σε 4 1/2 ώρες, ας πούμε, κι αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο.
Εγώ είμαι επαγγελματίας αθλήτρια και αφιερώνομαι μόνο στην προπόνησή μου. Ένας ερασιτέχνης όμως; Κάνει κι ένα σωρό άλλο πράγματα. Προσωπικά τρέφω τεράστιο σεβασμό για τους ανθρώπους που έχουν τις ζωές τους, τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους και παράλληλα προπονούνται και για αγώνες δρόμου.
Τρέχω μόνη μου. Επειδή είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος, η μοναξιά της προπόνησης έρχεται ως αντίβαρο. Το βλέπω ως ευκαιρία να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου. Σκέφτομαι οτιδήποτε μου συμβαίνει, οτιδήποτε με απασχολεί. Είμαι εγώ κι οι σκέψεις μου. Μόνο τη σκυλίτσα μου θα ήθελα για παρέα, αλλά δεν μπορώ να την παίρνω γιατί είναι σπρίντερ! “Το πατάει” στην αρχή και μετά εξαντλείται, δεν μπορεί να με ακολουθήσει.
Η καθημερινότητά μου είναι λίγο βαρετή για τον απλό κόσμο. Συνήθως έχω 2 προπονήσεις την ημέρα, πρωί-απόγευμα, και στο ενδιάμεσο ξεκούραση, αποκατάσταση και φαγητό. Τηρώ τα ωράριά μου κι αν θέλω να πάω καμιά βόλτα, προτιμώ να το κάνω μέρα, όχι βράδυ, γιατί ξέρω ότι η βραδινή έξοδος θα μου κοστίσει στην προπόνηση της επόμενης μέρας.
Την Κυριακή τρέχω στο Ενσέντε της Ολλανδίας κυνηγώντας το όριο για τους Ολυμπιακούς. Επειδή ένας μαραθώνιος διαρκεί 42 χλμ. και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει, θα ξεκινήσω συντηρητικά, έχοντας ως στόχο το χαμηλό όριο (2:43:00), κι αν όλα πηγαίνουν καλά, θα γκαζώσω για το υψηλό (2:37:00). Αν δεν το πιάσω, θα κυνηγήσω το όριο στα 5χλμ. ή στα 10 χλμ. στο στίβο.
Είναι όνειρο ζωής να πάω στους Ολυμπιακούς και το κυνηγάω με όλη μου την ψυχή. Έχω δουλέψει πάρα πολύ. Αλλά ξέρω -προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου, δηλαδή- ότι δεν είναι και το τέλος του κόσμου αν δεν το καταφέρω. Τον έχω το χρόνο που απαιτείται, αλλά καμιά φορά τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θες. Μου αρκεί να ξέρω πως εγώ έκανα αυτό που έπρεπε. Και θα συνεχίσω την προσπάθειά μου γιατί αγαπώ αυτό που κάνω.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας στον οποίο πρώτευσε η Τίνα είναι απο τους δυσκολότερος στον κόσμο λόγω της υψομετρικής διαφοράς στη διαδρομή. Όμως ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο και η αίσθηση οτι έτρεξες την αυθεντική διαδρομή σε αποζημιώνει για όλη την “ταλαιπωρία”. Αν δεν είστε έτοιμες για μαραθώνιο αλλά θέλετε να ζήσετε τη μοναδική ατμόσφαιρα του αγώνα, υπάρχουν και οι αποστάσεις των 5 και 10 χλμ. που προσφέρονται!
Κείμενο: Αννυ Ζερβού