Photo: Στάμος Μιχαήλ
ΒΙΚΥ ΚΑΡΠΟΥΖΑ
Εκπαιδευτικός – Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
Φωτογραφήθηκε στο Holmes Place της Γλυφάδας
Η ΒΙΚΥ ΛΕΕΙ:
Έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλούς αγώνες. Στο στίβο, στην άσφαλτο και στο βουνό. Τα τελευταία δέκα και περισσότερα χρόνια ασχολούμαι κυρίως με το trail running στα βουνά της Ελλάδας, από τη Ροδόπη έως τον Ψηλορείτη και από τα Τζουμέρκα έως τον Ταΰγετο.
Έχω λάβει μέρος και σε πολλούς μαραθωνίους. Τόσο σε πανελλήνια πρωταθλήματα -με καλύτερη επίδοση το 2:54- όσο και σε διεθνείς διοργανώσεις. Αυτό που μου μένει είναι η ομορφιά κάθε διαδρομής.
Όσο μεγάλη κι αν είναι η κούραση, όσο δύσκολη η διαδρομή, στο τέλος όλα φιλτράρονται απ’ το μυαλό και μένουν οι ομορφότερες εικόνες και τα εντονότερα συναισθήματα. Αυτή είναι η μαγεία του τρεξίματος μεγάλων αποστάσεων.
Μου αρέσει να τρέχω μόνη, ειδικά στους αγώνες. Στις προπονήσεις από την άλλη, η παρέα είναι ένα boost για να τελειώσει ευχάριστα η βόλτα.
Μετά από τριάντα χρόνια ενεργούς συμμετοχής σε σχολικούς αγώνες, πανελλήνια, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα, κατέληξα με σιγουριά στο ότι το τρέξιμο είναι το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μου. Μου προσφέρει χαρά που διαρκεί γιατί ποτέ ο νους δε σταματάει να ανακαλύπτει όρια και εκκινήσεις. Αφού το ίδιο το σώμα μας είναι μια γραμμή τερματισμού που την πάμε όλο και πιο κάτω…
Το καλοκαίρι τερμάτισα στον πιο σκληρό αγώνα της Ελλάδας με την ονομασία Olympus Mythical Trail -100 χιλιομέτρων!- που έγινε στις 6&7 Ιουλίου στον Όλυμπο, και ήταν ο βασικός στόχος μου για το 2013. Υπάρχει όμως και ένας γενικότερος στόχος: Να τρέχω όσο περισσότερα χρόνια μπορώ.
Το τρέξιμο είναι μια πανέμορφη βόλτα, άλλοτε ψυχοθεραπείας και άλλοτε απόλαυσης. Επαναλαμβανόμενη μεν, καθόλου μαζοχιστική δε. Δεν είναι καταναγκασμός αλλά συνήθεια ζωής. Το κίνητρό μου να βγώ για προπόνηση ακόμη κι όταν είμαι κουρασμένη είναι να αναπνεύσω. Να βάλω μέσα μου εικόνες που ποτέ δεν είναι ίδιες, να βυθιστώ στις σκέψεις μου κάνοντας απλά, χαλαρά βήματα…
Όταν τρέχω σκέφτομαι τα πάντα: Τη ζωή μου όλη, ξανά και ξανά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω πως όταν ήμουν φοιτήτρια και διάβαζα ανατομία οι τοίχοι του σπιτιού έπεφταν και με πλάκωναν. Ενώ τρέχοντας είχα την καθαρότητα του νου και έλεγα το μάθημα απ’ έξω… Τρέχοντας πέρασα το μάθημα!
Τι με ”ρίχνει” στο τρέξιμο; Η αγένεια και οι άνθρωποι χωρίς παιδεία που συναντώ σε μονοπάτια και αγώνες, είτε περπατώντας είτε τρέχοντας. Η ασέβεια που δείχνουν κάποιοι στις ομορφιές του δάσους αφήνοντας πίσω εμφανή σημάδια περάσματος ανθρώπων, με σκουπίδια ή με φθορές.
Τι με ”ανεβάζει” περισσότερο; Οι φίλοι μου που έρχονται να με δουν στα πιο απίθανα και πιθανά σημεία ενός αγώνα!
Με όλα αυτά τα κοινωνικά προβλήματα, τις οικονομικές δυσκολίες και τα υπαρξιακά αδιέξοδα, το τρέξιμο είναι η απόλαυση και η φροντίδα του εαυτού μας που δεν κοστίζει. Η χαρά της συνύπαρξης με άλλους δρομείς, η ομορφιά μιας διαδρομής που μοιράζεσαι, η επίτευξη ενός στόχου που σε κάνει πιο δυνατό είναι λόγοι σοβαροί που στρέφουν όλο και περισσότερους ανθρώπους σε δρόμους και βουνά, είτε χαλαρά είτε αγωνιστικά.
TIPS:
-Αγαπημένο υγιεινό σνακ: Μια φέτα μαύρο ψωμί με βούτυρο και μέλι. Όμως μετά απο πολλά χιλιόμετρα επιτρέπω στον εαυτό μου όλες τις “γουρουνιές”: Από μιλκ σέικ και εκμέκ κανταΐφι με παγωτό, μέχρι γρανίτα σε ποτηροβάρελο!
-Μετράω την απόσταση: Mε το footpod του ρολογιού Suunto T6 που φοράω στην προπόνηση.
-Οι διατάσεις είναι: Το άλφα και το ωμέγα για να λυθούν οι σφιγμένοι μυς πριν και μετά από ένα πρόγραμμα, είτε εύκολο είτε δύσκολο… Πάντα περισσότερες στο τέλος!
-Tο ωραιότερο σημείο που έχω τρέξει: Στην Ελλάδα, είναι μακράν ο Όλυμπος. Στο εξωτερικό, οι Άλπεις.
-Τρέξιμο στο σκοτάδι: Έχω τρέξει νύχτα άπειρες φορές. Τόσο σε προπονήσεις, όσο και σε αγώνες. Αξέχαστες στιγμές, μοναχικές με έναν φακό κεφαλής και εκατομμύρια αστέρια επάνω σου… Υπάρχουν περιπτώσεις όπου τα περιπολικά στον Υμηττό ή στην Πάρνηθα αιφνιδιάζονται όταν μας βλέπουν ξαφνικά να βγαίνουμε από ένα μονοπάτι με φακούς, αλλά είναι πάντα ευγενέστατοι και διακριτικοί. Με την πανίδα της χώρας μας έχουμε τακτική επαφή: Οχιές, αλεπούδες και αγριογούρουνα στα Πιέρια, αλλά υπάρχουν εκπλήξεις και στα βουνά της Αττικής. Ευτυχώς οι συναντήσεις μας ήταν φιλικές και… αναίμακτες.
-Αγαπημένη δρομέας: Χρόνια τώρα, η Marita Koch. Με παγκόσμιο ρεκόρ στα 400μ με χρόνο 47:60 από τη δεκαετία του ’80!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Το λέει η καρδιά σας να ακολουθήσετε στα βήματα της… σιδηράς Lady Βίκυς και να λάβετε μέρος στον πιο απαιτητικό αγώνα Olympus Mythical Trail; Στις 10 το βράδυ της Παρασκευής 28/02 ξεκινούν οι φετινές εγγραφές στο www.omt100.com, και θα διαρκέσουν περίπου για έναν μήνα.