ΕΛΕΝΑ ΣΥΡΑΚΑ

Στην ύπαιθρο με το τρέξιμο βρίσκεις την επαφή με τη φύση.

ΕΛΕΝΑ ΣΥΡΑΚΑ
Σχεδιάστρια κοσμημάτων
www.elenasyraka.com
Φωτογραφήθηκε στη Βουλιαγμένη

Η ΕΛΕΝΑ ΛΕΕΙ:
Το τρέξιμο για μένα είναι τρόπος ζωής. Ξεκίνησα να τρέχω σε ηλικία 12 χρονών και δεν σταμάτησα ποτέ.
Βλέπεις τον εαυτό σου να γίνεται όλο και πιο δυνατός, αποκτάς αντοχή και εκεί που έτρεχες 10 λεπτά, μπορείς να τρέξεις 15 και μετά 20 και μετά μία ώρα. Αυτό σε απογειώνει, σου φτιάχνει την ψυχολογία.
Οι στόχοι που βάζω έχουν να κάνουν με την απόσταση. Προσπαθώ να αυξάνω τα χιλιόμετρα ή να είμαι πιο γρήγορη για κάποιο διάστημα της προπόνησης.
Δεν μου έχει τύχει να μην έχω διάθεση να τρέξω. Όπως λέω και στο γιο μου, βλέπω τη γυμναστική σαν το πλύσιμο των δοντιών. Μου είναι απλώς απαραίτητη και με κάνει να νιώθω όμορφα.
Τρέχω μόνο έξω, στο ύπαιθρο, γιατί λατρεύω την επαφή με τη φύση. Προτιμώ να είμαι μόνη μου για λόγους ρυθμού και για λόγους… μοναχικότητας. Με ξεκουράζει να βυθίζομαι στις σκέψεις μου.
Μόνο όταν πηγαίνω για τρέξιμο στο βουνό θέλω να έχω παρέα, κυρίως για λόγους ασφάλειας.
Δεν έχω τρέξει ποτέ σε αγώνα, αλλά θα ήθελα να το κάνω. Η όλη ατμόσφαιρα, με τον κόσμο να σε εμψυχώνει, είναι σίγουρα συναρπαστική. Κάποια στιγμή θα ήθελα να τρέξω και ένα μαραθώνιο.
Ο πεζόδρομος στη Βουλιαγμένη που “τρέχει” παράλληλα με τη θάλασσα είναι για μένα το ωραιότερο σημείο για προπόνηση. Υπάρχει ένα κομμάτι της διαδρομής στο Καβούρι που είναι μαγικό, κάθε ώρα της ημέρας.
Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ένα καλοκαίρι, έτρεχα κάθε απόγευμα με μια φίλη και περνώντας μια φορά από μια πολυκατοικία-γιαπί, πέσαμε πάνω σε ένα επιδειξία! Το αστείο ήταν πως επειδή τον είδα έγκαιρα και κράτησα την ψυχραιμία μου, είπα στη φίλη μου «Μεταβολή!». Και απλώς γυρίσαμε την πλάτη και συνεχίσαμε να τρέχουμε στην αντίθετη κατεύθυνση. Αν μας έβλεπε κανείς, ήταν σαν σκηνοθετημένο.

ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Το Καβούρι είναι πράγματι ένα απο τα ωραιότερα σημεία της Αττικής για τρέξιμο. Η διαδρομή μέχρι το τέρμα του λαιμού της Βουλιαγμένης, ένα νοερό “μακροβούτι” στη θάλασσα, σε απογειώνει πέρα απο τον ορίζοντα!

Κείμενο: Αννυ Ζερβού

25 Mar 2012 no comments